نی نی تپلی

سلام بر پسر گل و گلاب شهرمون   راستش موندم چنین معجزه ای، که رشد بچه تو رحم مادر اتفاق می افته و بعد هم می آد تو بغلمون و رشد می کنه و می شه یکی شبیه خودمون ، چقدر عادی شده . یه کم احساساتم با هم قاطی شده . هم می ترسم و هم شادم ،هم اضطراب دارم و هم آرومم.  ولی از همه بیشتر خوشحالم که فردا دیگه ما هم دیگه رو می بینیم. آره فقط یه روز دیگه به امید خدا تو بغلم هستی. می دونم  همه چیز به خیر و خوشی انجام می شه.یه کم از زایمان و اتاق عمل می ترسیدم اما کتابی رو می خوندم که اگر چه برای بیماران بود ولی من رو هم که از اول تا آخر عملم با شادی و خوشیه آروم کرد و می گفت "هر دستی که که در بیمارستان مرا لمس کند، دستی شفا دهنده...